Bewegen zonder na te denken

Sinds een paar jaar hoor je steeds meer geluiden dat zitten slecht voor je is. Mensen met Parkinson weten dit als geen ander. Hoewel geen parkinson patiënt hetzelfde is, zegt bijna iedereen die ik spreek dat ze zich slechter voelen als ze een dag niet bewogen hebben. 

Het Ministerie van SZW is vandaag ook op deze trein gesprongen met een landelijke campagne. Niet geheel verrassend gaat dat weer op zijn Ministeries, met heel veel uiteg, bangmakerij en weinig of geen kennis van gedragsverandering. 

Maar dat werkt dus niet. Terwijl ik dit schrijf zit ik al een hele ochtend en middag achter een laptop. Ik weet echt wel beter. Toch sta ik niet op om bijvoorbeeld een rondje te lopen of om wat rek en strek oefeningen te doen. Waarom? Er is vandaag weinig wat mij ‘triggert’, of in goed Nederlands op gang brengt. Behalve dan twee korte wandelingen om mijn dochter naar school te brengen en weer te halen. Zo’n ‘trigger’ is dus echt noodzakelijk anders ga ik lekker door met typen, nadenken, bellen etc. zonder van mijn stoel op te staan. De uitdaging is om dus ‘triggers’ te bedenken die zorgen dat je wel moet gaan bewegen. Ik heb er een aantal.

  1. Mijn dochter dus. Dat zijn 10 wandelingen in de week van 25 minuten.
  2. Ik heb een duidelijke regel dat ik in de stad geen gebruik mag maken van het Openbaar vervoer of van mijn auto. Altijd lopen of fietsen dus.
  3. Omdat ik thuis werk heb ik mezelf verantwoordelijk gemaakt voor de huishoudelijke klusjes.  Ik  heb een timer die mij er na 50 minuten aan herinnerd dat ik een klusje moet gaan doen. Minimaal 10 minuten, daarna mag ik weer verder met mijn werk.
  4. Ik heb geen bureaustoel, maar een bal. Op een bal zit je niet stabiel, dus ben ik ook actief als ik zit. Anders donder ik eraf.
  5. Twee keer in de week ga ik boksen. Ik ben de initiatiefnemer, dus ik kan het niet maken om niet te gaan.
  6. Mijn dochter rijdt twee keer in de week paard. Ik breng haar. Op de manage is weinig te doen, dus ga ik anderhalf uur wandelen. 
  7. Gesprekken (ook telefonisch) met mensen doe ik bij voorkeur wandelend. Dan kan ik sowieso beter nadenken.
  8. Ik gebruik de app ‘ommetje’, die houdt bij hoeveel ik loop per dag. Op een of andere manier vind ik het leuk om de ‘keten niet te verbreken’. Dus iedere dag moet er minimaal 20 minuten worden gewandeld. Anders gebeurd er vast iets ergs. 
  9. Ik heb een huis met drie trappen. pff, je blijft lopen.

Je ziet, dat is een hele lijst met allemaal zaken die me dwingen om in beweging te zijn. En het mooie is, ik hoef er niet bij na te denken. Dit is gewoon wat ik doe.

Waarom zweten, hijgen en spierpijn helemaal niet nodig is.

Al jarenlang eten we iedere zondagavond patat met kip bij mijn schoonouders in Lekkerkerk. Omdat we deze week een beetje achterliepen op ons 10.000 stappen doel per dag, leek het ons een goed idee om dit keer maar eens naar Lekkerkerk te wandelen. Voor iedereen die dankzij Tomtom geen gevoel meer heeft bij afstanden, dat is zo’n 20 KM (= 30.000 stappen). Klinkt niet als een onoverkomelijke afstand toch? Nee, maar toch leverde het mij wel wat problemen op. Na een kilometer of 8 had ik al twee open wonden aan mijn linkervoet. Verkeerde schoenen, beginnersfoutje! Je zou denken, dan pak je de bus toch? Maar dan ken je mijn koppige natuur nog niet. Ik besloot mijn schoenen uit te doen en blootsvoets verder te lopen. Echt, moet je eens doen in de polder. De opmerkingen van de lokale plattelanders waren niet van de lucht. Maar ach, als Parkinson patiënt ben ik vreemde blikken inmiddels wel gewend. Gewoon lekker doorlopen op die koude voeten. Na 4 uur en een kwartier waren we er wel. Mijn vriendinnetje had het overigens alleen maar koud. 

Tijdens deze wandeling moest ik terugdenken aan de tijd dat ik dit iedere zondag hardlopend deed, maar dan in anderhalf uur en zonder problemen. Ik trainde in die tijd minimaal 4 keer in de week en een weektotaal van een kilometer of 50 à 60 was vrij normaal. Ik voelde me daar prima bij. Toch vraag ik me de laatste tijd vaker af, “is het nou gezonder voor je om een haas te zijn of een schildpad?”. Kun je beter intensief sporten of rustig bewegen? Over deze vraag verschillen experts nogal van mening, dus lijkt het me leuk om hier in de komende blogs eens wat dieper op in te gaan én een aantal mythes door te prikken. 

Mythe 1 Hoe intensiever hoe beter.

Niet waar! Intensief sporten is zeker niet altijd goed voor je en kan zelfs gevaarlijk zijn. Er zijn aanwijzingen dat intensief sporten (een aantal keren per week meer dan 2 uur per dag) echt negatieve gevolgen voor je gezondheid kan hebben. Zo zijn er wetenschappelijke onderzoeken die intensief sporten koppelen aan hartritme stoornissen, lekkende darm syndroom, aderverkalking en eetverslavingen. Daarnaast krijgen juist mensen die veel sporten vaker te maken met blessures. Door vaak en intensief te trainen ’beschadig’ je je lichaam. Er ontstaan minuscule scheurtjes in je spieren. Die herstellen weliswaar als je rust neemt en worden zelfs sterker (hypercompensatie noemen ze dat). Maar als je geen rust neemt, dan ga je juist achteruit. Ook kun je van vaak en intensief sporten overtraind raken. De symptomen daarvan zijn; vermoeidheid, weinig kracht, weinig energie enz. 

Ok, er zijn risico’s, maar daar staat toch veel winst tegenover? Niet echt. Uit vergelijkend onderzoek blijkt dat mensen die laagintensief sporten, matig sporten of zwaar intensief sporten na een aantal maanden allemaal dezelfde gezomehidswinst hebben. Voor je gezondheidswinst doet intensiteit er dus niet toe.

Als jezelf in het zweet werken niet je ding is, dan is dit dus een perfect excuus om voortaan rustig aan te doen. Easy does it. Maar wel blijven bewegen natuurlijk!.

Én even doorlezen want het is zoals altijd toch weer net een beetje ingewikkelder. 

Toen ik nog marathons liep trainde ik met een clubje ondernemende rotterdammers. Het viel me altijd op dat de oudere lopers van dit clubje gewoon een buikje hadden. Ondanks dat ze tientallen kilometers per week trainden. Dit brengt me bij Mythe 2. 

Mythe 2, van intensief bewegen val je af.

Alleen maar sporten on af te vallen heeft weinig zin. Het vervelende is namelijk dat je heel ver kunt gaan op een beetje vet. Ik herinner mij nog uit de tijd dat ik marathons liep dat ik tijdens een marathon ongeveer 1500 calorieën verbruikte. Let wel, dat was dus 3 uur hardlopen op vol vermogen. Niet iets wat je dadelijks kunt doen. Met een uurtje normaal intensief sporten verbrand je al niet meer een paar honderd calorieën. Die heb je er zo weer aan gegeten met bv een biertje en een mars (nam ik altijd na de training :-)).

Ik herinner me nog goed mijn eerste bokstraining. Ik was op dat moment een ultra fitte marathon loper. Ik kon bijvoorbeeld 30 km hardlopen en er dan nog uitzien alsof ik een blokje om had gewandeld met mijn oma. Maar 1 minuutje sparren in de boksschool bleek andere koek. Torenhoge hartslag, hijgen als een zeehond. Ongelofelijk hoe zwaar slechts een minuutje boksen is. En dat is precies een van de bijzonderheden die boksen zo’n goede sport maken voor iedereen en voor mensen met Parkinson in het bijzonder. 

Nu denkt je waarschijnlijk dat ik mezelf tegenspreek? Toch is dat niet zo. Je hebt laag intensief sporten (prima), hoog intensief sporten (twijfelachtig) én hoog intensief interval sporten (goed voor je). Brengt met bij mythe 3

Mythe 3, Denk aan je hart, je kunt beter rustig aan doen!

Ook niet waar. Net zoals met veel dingen in het leven ligt de waarheid in het midden. Het blijkt namelijk dat een sterk verhoogde hartslag allerlei voordelen heeft. Zeker voor mensen met Parkinson. Er is alleen geen enkele reden om langdurig intensief te trainen. Een minuutje die hartslag omhoog en dan weer laten zakken is al voldoende. Als je gaat wandelen kun je dit met licht verhoogde hartslag doen (snelwandelen of kleine tussen sprintjes). Of je kunt HIIT training doen (high intensity interval training). Hierbij doe je oefeningen die je niet langer dan een minuut kunt volhouden (bv touwtje springen). Doel is om je hartslag en je ademhaling heel snel omhoog te laten gaan (tot je niet meer kunt) en dan weer tot rust te komen. Ook krachttraining valt hieronder. Het voordeel van ‘even’ je hartslag omhoog jagen is dat je goede stofjes aanmaakt. Bv groeihormoon waardoor je meer spiermassa aanmaakt en de stofjes GDNF en BDNF waarvan vermoed wordt dat ze beschadigde hersencellen herstellen.

En een laatste voordeel van HIIT, je raakt er niet bezweet van en spierpijn valt meestal ook wel mee.

Sport is onnatuurlijk

“I hated every minute of training“, Mohammed Ali

Heb je je wel eens afgevraagd waarom het zo moeilijk is om jezelf er toe te zetten om te sporten, terwijl je weet dat het goed voor je is? Onze evolutie blijkt hiervoor verantwoordelijk. Het ligt dus niet aan jou dat je liever op de bank blijft liggen in plaats van een rondje stevig wandelen, boksen of oefeningen doen.

Ik ben een zeer vermakelijk boek aan het lezen van Daniel Liebermann (Harvard Professor), waarin hij allerlei voor ‘waar’ aangenomen zaken uit de wereld van sport onderuit haalt.

Lieberman is een antropoloog die bij natuurvolkeren in Afrika en Zuid Amerika onderzoek heeft gedaan. Lieberman is een hardloper. Tot zijn verbazing werd hij bij je volkeren waar hij te gast was uitgelachen als hij ging trainen. Hoewel deze mensen veel bewogen, begrepen ze niet waarom iemand bij zijn volle verstand zich zou willen inspannen zonder dat daar een echte noodzaak voor is. Dat is namelijk zonder van je energie. Ze vonden het zo raar, ze hadden er letterlijk geen woorden voor. Een woord voor sport bestaat bij deze volkeren niet. Sport bestaat niet. Bewegen doe je alleen als het moet. Je moet zuinig zijn op je energie. Voor luieren en rondhangen hebben ze wel woorden ;-).

Voor mij is dit een absolute eyeopener. Ik heb nooit zin om te gaan trainen. Ik vind het meestal een heel fijn gevoel als ik geweest ben, maar van tevoren? Nee, echt niet!

Als je je dus realiseert dat sporten ons niet in het bloed zit (eerder het tegenovergestelde), dan moet je misschien stoppen met jezelf martelen met goede voornemens. Waar je je toch niet aan gaat houden!

Wat je wel kunt doen is bijvoorbeeld sporten verpakken in iets wat je wel van nature leuk vind. Daarom vinden wij koffie drinken en kletsen zo belangrijk bij Parkinson Boksen Rotterdam. Het sociale is een belangrijker motivator dan het sporten om te komen.

Je kunt jezelf dus tot  bewegen motiveren door het te combineren met wat anders. Zo heb ik bijvoorbeeld de afspraak met mezelf dat ik altijd de fiets neem of ga wandelen als ik ergens heen moet. Dat levert iedere week best wel wat beweging op. Dan is het dus geen sport, maar noodzaak en dus makkelijk te doen.

Ook thuis kun je oefeningen verpakken als iets anders. Bijvoorbeeld als leuk of noodzakelijk. Iedereen heeft bijvoorbeeld een trap, die kun je zuchtend en steunend op lopen. Maar wat als je nu eens vanaf nu iedere trap zo hard mogelijk beklimt. Omhoog moet je toch!

Wat je ook kunt doen is bewegen koppelen aan iets anders. Lees deze blog nog eens. ‘Waarom je geen motivatie nodig hebt om iedere dag te sporten’.

Veel plezier met het leuk maken van beweging. Ik ben heel benieuwd naar jullie ideeën!

2. Probeer eens twee Squats per dag te doen (gekoppeld aan iets anders).

Squat uitdaging. Hier is hoe ik het doe.

Mijn koffie apparaat heeft wat tijd nodig om op te warmen. Tot voor kort stond ik dan wat stom voor me uit te staren tot de knipperende lampjes uitgingen. Tot ik bedacht dat ik die tijd ook kon gebruiken om een paar squats te doen. Dat gaat prima en levert ongemerkt een hoop op. Reken maar mee. 3 koffie per dag X 3 squats X 7 dagen = 63 squats per week zonder enige moeite.

Probeer het eens.

Hier nog een keer de juiste techniek.

Met de squat train je spiergroepen uit je boven- en je onderlichaam. Je pakt vooral de bovenbenen en bilspieren aan maar ook je rug, je gehele core eigenlijk, moet hard werken. Bovendien verbrand je met de squat veel calorieën omdat je grote spiergroepen in je lichaam aanspreekt. Squatten versterkt spieren, bindweefsel, gewrichtsbanden en pezen van met name de benen, billen, enkel- knie- en heupgewricht. Maar squatten vergroot ook de flexibiliteit en balans waardoor de kans op blessures aardig afneemt. 

Maar hoe doe je nou de perfecte squat. Het is namelijk wel een oefening die je goed moet uitvoeren wil hij effectief zijn. Plus, wanneer je de squat niet goed doet, kan hij ook blessure gevoelig zijn. Let dus goed op.De squat goed uitvoeren is veel belangrijker dan de squat zoveel mogelijk doen. Kwaliteit boven kwantiteit zeg maar. 

OK daar gaat ie…

  • Ga rechtop staat met je voeten iets breder dan heupbreedte.
  • Duw je borst naar voren en rol je schouders naar voren, omhoog en naar achteren. Hou ze daar achter, maar altijd laag, weg van je oren
  • Span nu je buik- en rugspieren aan door je navel iets in te trekken

Naar beneden: De start van de squat

  • Duw de billen naar achter en houd je borst / bovenlichaam rechtop. Zak omlaag alsof je boven een vieze Franse toilet gaat hangen. Ga zover omlaag dat je bovenbenen evenredig aan de vloer zijn, of je benen 90 graden.
  • Blijf recht vooruit kijken en niet naar beneden. Zo voorkomt je een bolle bovenrug
  • Je gewicht blijft op je hakken. Met je tenen kun je wiebelen in je schoenen. Het kan kloppen dat je het idee krijgt achterover te kiepen. Als je daar bang voor bent, zorg dan dat je een muur achter je hebt.
  • Wanneer je met je billen naar achteren zakt en je knieën gaat buigen om te gaan zitten, houd dan je knieën boven je voeten en vooral niet voorbij je tenen. Wanneer je naar beneden kijkt blijf je ten alle tijden je tenen zien.
  • Oh. En blijf adem halen

De beweging omhoog

  • Kom omhoog met de kracht vanuit je hakken. Je duwt je hakken als het ware door de grond heen. Geen gewicht op je tenen
  • Span je bilspieren aan, je navel nog steeds ingetrokken en dus buik- en rug spieren aangespannen.
  • Kom recht omhoog, alsof iemand je aan een touwtje aan je borstkas omhoog trekt
  • Herhaal

Je kan veel meer dan je denkt

Vroeger liep ik marathons. Daar heb ik veel van geleerd. Onder andere:

Je kan veel meer dan je denkt

De eerste keer dat je aan marathon training begint lijkt de afstand van 42 km en 195 ondoenlijk. Toch blijkt het voor iedereen met een redelijke basisconditie mogelijk om binnen drie maanden, met 3 keer in de week trainen deze afstand te lopen.

Je kan nog veel meer dan je denkt

De eerste keer ben je blij dat je het overleefd hebt. En dan gebeurd er iets raars – de meeste marathonlopers  herkennen dit – , je wilt nog een keer. Maar nu sneller. Ook dat blijkt te kunnen als je je training intensiveert. Veel sneller zelfs.

Henri, wat heeft dit nu met boksen te maken vraag je je misschien af? Nou dit:

Je kan veel meer dan je denkt (ook met Parkinson)

Bijna wekelijks zie ik op allerlei gebieden vooruitgang bij mezelf en mijn mede boksers.Vandaag bijvoorbeeld een paar minuten touwtje springen. Ondenkbaar twee maanden geleden. Misschien een kleine overwinning, maar ieder stapje de goede kant op is er één.

Je kan nog veel meer dan je denkt (ook met Parkinson)

Vandaag stond ik een half uur op een zak te stoten. Lekkere harde soul muziek erbij. En ik bewoog… jongens….. echt soepel, benen, armen, heupen….energie, kracht, balans. Onherkenbaar.

Je hoeft mij niet te geloven, maar lees eens de verhalen van anderen die bokstraining zijn gaan volgen.

http://bit.ly/37mZXoA

http://bit.ly/2tTzO34

Behoorlijk indrukwekkend toch?

Maar is dat wel wat voor mij? Wordt mij vaak gevraagd. Kort en bondig….. Ja. De oefeningen die we doen zijn voor iedereen (soms met een kleine aanpassing) haalbaar. Het is non contact. We slaan op zakken, niet op elkaar.

En het belangrijkste, de sfeer onder elkaar is geweldig. Er wordt veel gelachen en samen trainen geeft hoop en energie (of een hoop energie).

Kom op, zet die eerste stap. Je kan veel meer dan je denkt 😉

Sporten moet!!

Maar waarom eigenlijk? Voor het antwoord op die vraag moeten we terug naar onze oorsprong. Wij mensen zijn ooit op twee benen gaan lopen. De meeste parkinson patiënten zijn zich er wel bewust van dat dit een heel bijzonder kunststukje is. Het vereist een enorme hoeveelheid coördinatie van de hersenen om het lichaam in balans te houden op twee ledematen. Tel daarbij op dat we ook nog eens heel kwetsbaar zijn in de natuur, want we beschikken niet over bijzonder veel kracht of natuurlijke wapens (klauwen, tanden, gif etc.). Die kwetsbaarheid maakte dat we ook nog eens scherp onze omgeving in de gaten moesten houden. Wetenschappers denken dat we onze grote en krachtige hersenen ontwikkeld hebben door de uitdaging die lopen op twee benen in een zeer gevaarlijke omgeving met zich meebracht. De prijs die we betalen voor ons krachtige brein is echter hoog. Ons brein verbruikt namelijk zeer veel energie. 

En daar ligt de sleutel tot het antwoord op de vraag waarom je moet sporten. Lichamelijk zijn we lang niet meer zo actief als we ooit waren toen we nog in gevaarlijke omstandigheden probeerden te overleven. Zeker als we ouder worden doen we steeds minder een beroep op onze fysieke mogelijkheden én daarmee wordt ook ons brein minder uitgedaagd. Het gevolg is dat onze spieromvang afneemt én dat ons brein minder nieuwe verbindingen aanmaakt. De natuur is nu eenmaal zo dat geen energie gestoken wordt in zaken die niet gebruikt worden. “Use it or lose it” zeggen de Amerikanen zo mooi. 

Door te sporten en tegelijkertijd een cognitief beroep op je hersenen te doen ga je achteruitgang van lichaam en geest tegen. 

Sporten waarbij je veel moet nadenken, je omgeving in gaten moet houden en veel informatie moet verwerken doen het meest voor je lichamelijke en geestelijke conditie. Dit is de reden dat boksen zo goed werkt voor parkinson patiënten. Niet alleen werk je tijdens bokstraining continue aan je balans, tegelijkertijd moet je scherp reageren op wat er in je omgeving gebeurd. 

Wil je meer weten? Lees dan dit artikel of bekijk deze video over parkinson boksen. 

“If you only do what you can do, you will never be more than who you are.” ― Master Shifu (Kung Fu Panda)

Vijf jaar geleden was ik aan het werk bij een klant en kon ik ineens niet meer vlot typen met mijn linkerhand. Vandaag typt mijn linkerhand weer vrolijk mee. Tien vingers blind in een heel behoorlijk tempo. Waarom? Ik weet het niet. Ik heb wel zo mijn vermoedens. Naast medicatie speelt drastische verandering van mijn levensstijl (voeding/vasten, intensief sporten/boksen, regelmatig leven/weinig stress) volgens mij een belangrijke rol. 

Iedere dag iets nieuws leren of proberen is mijn motto. Dit levert me veel plezier op want iedere kleine overwinning is er een om te vieren. Zo is mijn fascinatie voor boksen ook gestart. Ik had erover gelezen en ben gewoon eens met mijn schoonvader mee gegaan naar zijn club. Dit was vooral heel erg leuk door de sfeer van zo’n oude traditionele Rotterdamse boksclub, maar eigenlijke voelde ik me vooral erg onhandig tussen al die goed getrainde boksers en dus niet op mijn plaats. Toen ben ik eens gaan kijken in Ede waar ze lessen geven speciaal voor mensen met Parkinson. Ook daar vond ik de oefeningen best uitdagend. Maar ik zag ook dat het voor mij met een beetje training en doorzettingsvermogen wel haalbaar was. Van het een komt het ander. Tot mijn eigen verbazing ben ik nu initiatiefnemer van Parkinson Boksen Rotterdam, hebben we een echte boksschool waar we kunnen trainen, hebben we gecertificeerde trainers en enige tientallen mensen die willen komen trainen. Ook mijzelf heeft het al veel gebracht. Ik ben veel beter gaan bewegen en ik vind boksen inmiddels zo leuk dat ik mijn garage heb omgebouwd tot een mini privé boksclub en hebben we bij mij thuis regelmatig oefen trainingssessies met de hele familie (mijn schoonvader, oudste dochter, schoonzoon en vrouw).

Hoogste tijd dus om officieel open te gaan en mijn goede ervaringen met jullie te delen.

Op dinsdag 21 januari organiseren we een eerste kennismaking met Parkinson Boksen Rotterdam bij boksschool Gerard Bok. We starten om 16 uur en sluiten af rond 17 uur. Je kunt de sfeer proeven van de boksclub, kennismaken met onze trainers en, als je daar zin in hebt, wat oefeningen met ons meedoen die we ook in de gewone trainingen doen. Makkelijk zittende sportieve kleding en sportschoenen zijn handig.

Wil je hierbij zijn? Meld je dan aan voor de kennismakingstraining door een reply op dit mailtje. Als je iemand meeneemt, wil je me dat ook even laten weten.

*Onze trainingen zijn laagdrempelig en bedoeld voor mensen met Parkinson. Daar de boksschool drempels heeft, raden we je aan als je daar moeite mee hebt je eigen ‘cornerman’ mee te nemen. Een cornerman is een partner, vriend of familielid die jou kan ondersteunen als dat nodig is.

Adres:

Boksschool Gerard Bok
Delfgaauwstraat 38
3037 LN Rotterdam

Google maps

https://goo.gl/maps/Q48n4rhaXzYqDTj37
In de buurt van de boksschool is over het algemeen voldoende parkeerplaats.

Je kunt ook Tram 25 nemen. Vanaf Halte Schieweg is het zo’n 10 minuten lopen. 

Met warme groet,

Henri

T.  06 51515362
E. Henri@parkinsonboksenrotterdam.nl
I. www.parkinsonboksenrotterdam.nl
www.boksschoolgerardbok.nl

“If my mind can conceive it, if my heart can believe it–then I can achieve it.” Mohammed Ali

Vanmorgen stond ik ineens handdoeken op te vouwen. ‘Nou en?’, denk je misschien. Dat doen we allemaal wel eens. Maar ik kon dat dus niet meer de afgelopen twee jaar. Of het kostte me meer dan 10 minuten per handdoekje. Wat ook geen pretje is. Het zijn dit soort kleine overwinningen die mij de moed geven om verder te gaan met experimenteren met mijn lichaam. Wondermiddelen bestaan niet, daar ben ik inmiddels wel van overtuigd. Maar dat betekent niet dat je geen successen kunt boeken. Net zoals veel Parkinson patiënten die ik ken, probeer ik in ieder geval controle terug te krijgen over mijn mogelijkheden. Ik zal waarschijnlijk nooit meer de marathon lopen in drie uur. Maar met een half uurtje joggen ben ik ook heel blij.

De afgelopen weken heb ik samen met Adriaan en Ed (onze bokstrainers) een online cursus gevolgd van Rock Steady Boxing. De cursus is ontwikkeld in de Verenigde Staten op basis van de ervaringen die men daar sinds tien jaar heeft met het geven van bokstraining aan Parkinson patiënten. Het doel van Rock Steady Boxing is om Parkinson patiënten te inspireren en te helpen om terug te vechten. Het programma combineert non-contact boksen met fitnessoefeningen en is speciaal ontwikkeld voor mensen met Parkinson. Uit wetenschappelijk onderzoek blijkt dat het programma effectief werkt voor het terugdringen of vertragen en soms zelfs terugdraaien van Parkinson symptomen.

Voor het schriftelijke deel van de cursus zijn Adriaan en Ed inmiddels met vlag en wimpel geslaagd. Maandag doen ze het praktijkexamen. Daarmee hebben we de kennis in huis om op een uitdagende, leuke én veilige manier te kunnen trainen. 

Begin januari organiseren we een tweetal proeftrainingen bij boksschool Gerard Bok. De data zal ik nog voor de kerst communiceren. Inmiddels hebben zich twintig mensen gemeld die serieuze belangstelling hebben om te komen trainen. Ook dat gaat dus de goede kant op.

Het enige urgente probleem dat ik nu nog heb, is dat ik mijn vrouw ook heb verteld dat ik de was kan opvouwen ;-).

Volgende week kom ik bij je terug met meer details.

Met warme groet,

Henri

Nu! Parkinson boksen in Rotterdam.

Woon je in of in de buurt van Rotterdam, heb je Parkinson en wil je na het lezen van positieve berichten in de pers ervaren of non-contact Parkinson BoXing iets voor jou is? Stuur me dan een e-mail. Henri@parkinsonboksenrotterdam.nl

Mijn naam is Henri van der Dussen (1966). Ik heb zelf Parkinson en ben actief op zoek naar manieren om mijn symptomen zoveel mogelijk onder de duim te houden. Ik eet verstandig, vermijd stress zoveel mogelijk en sport fanatiek. Ook wil ik graag boksen. Maar in Rotterdam is nog geen club die dit organiseert voor mensen met Parkinson. Daarom heb ik zelf het initiatief genomen om samen met Adriaan van den Berg (amateurbokser en gepensioneerd leraar) Parkinson BoXing trainingen te gaan verzorgen bij bokschool Gerard Bok in Rotterdam Noord. Voormalig profbokser Gerard Bok bewaart hier nog iets van de sfeer van weleer. Toen boksen na voetbal de populairste sport van Rotterdam was.

In samenwerking met bokschool Gerard Bok en enkele bevlogen vrijwilligers starten we eind januari 2020  met de eerste Parkinson BoXing lessen voor mensen met Parkinson. We zijn nu bezig met de voorbereidingen en kunnen nog niet alle details geven, maar als je je e-mail adres achterlaat, dan houden we je op de hoogte. Via deze website houden we je op de hoogte van al het nieuws omtrent dit initiatief.

Waarom Parkinson BoXing  training?

Bokstraining werkt zo goed omdat zowel de coördinatie, flexibiliteit, snelheid en de balans wordt getraind. Het helpt verder om spiermassa op te bouwen en je spraak te versterken. Tot slot is het een perfecte uitlaatklep voor frustraties over de symptomen van Parkinson.

Wetenschappelijk onderzoek naar de effectiviteit van bokstraining is nog beperkt, maar de eerste resultaten suggereren dat het leidt tot verbetering in lopen, balans, dagelijkse activiteiten en de algehele kwaliteit van leven. Daarnaast  zijn er indicaties dat het het ziekteproces mogelijk kan vertragen

Parkinson BoXing training in de praktijk

In Ede bij S.T.E. ( www.parkinsonboxing.nl )  wordt twee keer per week non-contact bokslessen aan mensen met Parkinson gegeven. Het programma, gebaseerd op het Amerikaanse concept Rock Steady Boxing, richt zich op het trainen van behendigheid, snelheid, uithoudingsvermogen, nauwkeurigheid, balans, oog-hand coördinatie, voetenwerk en cognitie- en kracht-training. We hebben een aantal keer meegetraind in Ede. Behalve dat het ontzettend leuk is om te doen viel het ons op dat het niveau veel hoger ligt dan we hadden verwacht. Bovendien hangt er een sterke groepssfeer, waarin mensen elkaar aanmoedigen en ondersteunen.

Parkinson BoXing is een specifiek op maat gemaakt programma waarbij je en tegen elkaar kunt non-contact “sparren” en je aangepaste oefeningen uitvoert., Het is een zeer intensieve ‘full body workout’. Lol staat voorop en het met elkaar ontdekken wat je wel kan.

Wil je op de hoogte blijven van dit initiatief? Laat je e-mailadres achter en we houden je op de hoogte!

Henri van der Dussen

06 51515362

Henri@parkinsonboksenrotterdam.nl