Al jarenlang eten we iedere zondagavond patat met kip bij mijn schoonouders in Lekkerkerk. Omdat we deze week een beetje achterliepen op ons 10.000 stappen doel per dag, leek het ons een goed idee om dit keer maar eens naar Lekkerkerk te wandelen. Voor iedereen die dankzij Tomtom geen gevoel meer heeft bij afstanden, dat is zo’n 20 KM (= 30.000 stappen). Klinkt niet als een onoverkomelijke afstand toch? Nee, maar toch leverde het mij wel wat problemen op. Na een kilometer of 8 had ik al twee open wonden aan mijn linkervoet. Verkeerde schoenen, beginnersfoutje! Je zou denken, dan pak je de bus toch? Maar dan ken je mijn koppige natuur nog niet. Ik besloot mijn schoenen uit te doen en blootsvoets verder te lopen. Echt, moet je eens doen in de polder. De opmerkingen van de lokale plattelanders waren niet van de lucht. Maar ach, als Parkinson patiënt ben ik vreemde blikken inmiddels wel gewend. Gewoon lekker doorlopen op die koude voeten. Na 4 uur en een kwartier waren we er wel. Mijn vriendinnetje had het overigens alleen maar koud.
Tijdens deze wandeling moest ik terugdenken aan de tijd dat ik dit iedere zondag hardlopend deed, maar dan in anderhalf uur en zonder problemen. Ik trainde in die tijd minimaal 4 keer in de week en een weektotaal van een kilometer of 50 à 60 was vrij normaal. Ik voelde me daar prima bij. Toch vraag ik me de laatste tijd vaker af, “is het nou gezonder voor je om een haas te zijn of een schildpad?”. Kun je beter intensief sporten of rustig bewegen? Over deze vraag verschillen experts nogal van mening, dus lijkt het me leuk om hier in de komende blogs eens wat dieper op in te gaan én een aantal mythes door te prikken.
Mythe 1 Hoe intensiever hoe beter.
Niet waar! Intensief sporten is zeker niet altijd goed voor je en kan zelfs gevaarlijk zijn. Er zijn aanwijzingen dat intensief sporten (een aantal keren per week meer dan 2 uur per dag) echt negatieve gevolgen voor je gezondheid kan hebben. Zo zijn er wetenschappelijke onderzoeken die intensief sporten koppelen aan hartritme stoornissen, lekkende darm syndroom, aderverkalking en eetverslavingen. Daarnaast krijgen juist mensen die veel sporten vaker te maken met blessures. Door vaak en intensief te trainen ’beschadig’ je je lichaam. Er ontstaan minuscule scheurtjes in je spieren. Die herstellen weliswaar als je rust neemt en worden zelfs sterker (hypercompensatie noemen ze dat). Maar als je geen rust neemt, dan ga je juist achteruit. Ook kun je van vaak en intensief sporten overtraind raken. De symptomen daarvan zijn; vermoeidheid, weinig kracht, weinig energie enz.
Ok, er zijn risico’s, maar daar staat toch veel winst tegenover? Niet echt. Uit vergelijkend onderzoek blijkt dat mensen die laagintensief sporten, matig sporten of zwaar intensief sporten na een aantal maanden allemaal dezelfde gezomehidswinst hebben. Voor je gezondheidswinst doet intensiteit er dus niet toe.
Als jezelf in het zweet werken niet je ding is, dan is dit dus een perfect excuus om voortaan rustig aan te doen. Easy does it. Maar wel blijven bewegen natuurlijk!.
Én even doorlezen want het is zoals altijd toch weer net een beetje ingewikkelder.
Toen ik nog marathons liep trainde ik met een clubje ondernemende rotterdammers. Het viel me altijd op dat de oudere lopers van dit clubje gewoon een buikje hadden. Ondanks dat ze tientallen kilometers per week trainden. Dit brengt me bij Mythe 2.
Mythe 2, van intensief bewegen val je af.
Alleen maar sporten on af te vallen heeft weinig zin. Het vervelende is namelijk dat je heel ver kunt gaan op een beetje vet. Ik herinner mij nog uit de tijd dat ik marathons liep dat ik tijdens een marathon ongeveer 1500 calorieën verbruikte. Let wel, dat was dus 3 uur hardlopen op vol vermogen. Niet iets wat je dadelijks kunt doen. Met een uurtje normaal intensief sporten verbrand je al niet meer een paar honderd calorieën. Die heb je er zo weer aan gegeten met bv een biertje en een mars (nam ik altijd na de training :-)).
Ik herinner me nog goed mijn eerste bokstraining. Ik was op dat moment een ultra fitte marathon loper. Ik kon bijvoorbeeld 30 km hardlopen en er dan nog uitzien alsof ik een blokje om had gewandeld met mijn oma. Maar 1 minuutje sparren in de boksschool bleek andere koek. Torenhoge hartslag, hijgen als een zeehond. Ongelofelijk hoe zwaar slechts een minuutje boksen is. En dat is precies een van de bijzonderheden die boksen zo’n goede sport maken voor iedereen en voor mensen met Parkinson in het bijzonder.
Nu denkt je waarschijnlijk dat ik mezelf tegenspreek? Toch is dat niet zo. Je hebt laag intensief sporten (prima), hoog intensief sporten (twijfelachtig) én hoog intensief interval sporten (goed voor je). Brengt met bij mythe 3
Mythe 3, Denk aan je hart, je kunt beter rustig aan doen!
Ook niet waar. Net zoals met veel dingen in het leven ligt de waarheid in het midden. Het blijkt namelijk dat een sterk verhoogde hartslag allerlei voordelen heeft. Zeker voor mensen met Parkinson. Er is alleen geen enkele reden om langdurig intensief te trainen. Een minuutje die hartslag omhoog en dan weer laten zakken is al voldoende. Als je gaat wandelen kun je dit met licht verhoogde hartslag doen (snelwandelen of kleine tussen sprintjes). Of je kunt HIIT training doen (high intensity interval training). Hierbij doe je oefeningen die je niet langer dan een minuut kunt volhouden (bv touwtje springen). Doel is om je hartslag en je ademhaling heel snel omhoog te laten gaan (tot je niet meer kunt) en dan weer tot rust te komen. Ook krachttraining valt hieronder. Het voordeel van ‘even’ je hartslag omhoog jagen is dat je goede stofjes aanmaakt. Bv groeihormoon waardoor je meer spiermassa aanmaakt en de stofjes GDNF en BDNF waarvan vermoed wordt dat ze beschadigde hersencellen herstellen.
En een laatste voordeel van HIIT, je raakt er niet bezweet van en spierpijn valt meestal ook wel mee.