Echt pap? Dat meen je niet? Echt? Hoe ouder je wordt hoe makkelijker om je kinderen te verbazen met je eigen gedrag van vroeger. “Ja hoor, in alle vormen van openbaar vervoer mocht je gewoon roken”. “Sterker nog, ook in het vliegtuig, kijk maar eens goed naar de leuningen van de achterste rijen (als je met een ouder type toestel vliegt), daar zitten gewoon asbakjes in.” “Echt?”. “En deed jij dat ook?”. Weet ik niet meer, maar ik ben bang van wel. In mijn studententijd rookten bijna al mijn vrienden. In auto’s, in onze studentenkamers, in kroegen en restaurants en ja waarschijnlijk ook in het vliegtuig. Je kunt het je bijna niet meer voorstellen. Zeker niet als je de leeftijd van mijn dochters hebt.
Waren wij dan helemaal van de ratten besnuffeld? Hadden wij de behoefte om collectief langzaam zelfmoord te plegen? Nee, natuurlijk niet. Het simpele antwoord is volgens mij dat we meestal zo’n beetje doen wat anderen ook doen. Als iedereen rookt, dan doe je toch lekker mee? Ik herinner me nog dat mijn vriendinnetje op de middelbare school altijd sjekkies zat te draaien. Ja echt! En ineens rookte ik ook. Daar ging geen bewust besluit aan vooraf.
Ja, Ja lieve dochters. Don’t do as I did! Met slechte gewoontes stoppen is namelijk vaak, maar niet altijd een stuk moeilijker dan er mee beginnen.
Ik ben ooit rond mijn 30e gestopt met roken. Dat was eigenlijk helemaal niet zo moeilijk, want roken raakte rond die tijd in mijn kringen behoorlijk uit de gratie. Het mocht nergens meer, iedereen kreeg kinderen en ging zich iets verantwoordelijker gedragen en hé, je wilde toch niet voor een aso aangezien worden.
Er waren dus heel veel omstandigheden buiten jezelf die het min of meer logisch maakten om niet meer te roken.
Moet je eens proberen om te stoppen met suiker.
De meeste mensen zijn zich ondertussen wel bewust van de vernietigende werking van suiker op je lichaam. Denk aan de obesitas en diabetes epidemie in westerse landen. Toch wordt het je bijna onmogelijk gemaakt om te stoppen om zelfs te minderen met suiker. Het zit echt overal in grote hoeveelheden in. Loop maar eens door de supermarkt en lees een willekeurig etiket. Ik durf de stelling wel aan dat bij meer dan 90 procent van de voedingsmiddelen suiker een van de hoofd ingrediënten is. Komt bij dat suiker bizar verslavend is. Zet een Dudok appeltaart in mijn koelkast en een dag later heb ik hem opgegeten. Ook al wil ik dat echt niet, weet ik dat suiker voor mijn Parkinson super slecht is, het lukt me niet om mezelf te disciplineren. Dus het enige wat voor mij werkt is geen suiker of suiker bevattende producten in huis hebben. Net zoals ik ooit sigaretten in de ban heb gedaan. Mijn voorraadkast is dan ook een zeer naargeestige plek voor mijn dochters. Want geen suiker, maar ook geen gluten, zuivel en alcohol. Sorry dochters.
Als suiker zo verslavend is (dat is het), dan zouden we elkaar een beetje moeten helpen om er vanaf te komen. Helaas hebben we al 10 jaar politici aan de macht die onder het mom van ‘eigen verantwoordelijkheid’ en ‘niet betuttelen’, weigert om welke maatregel dan ook te nemen om ons te helpen een beetje gezonder te leven.
We zullen elkaar dus zelf een beetje moeten helpen. Zomaar wat ideeën; kook je eigen eten en stop met kant en klaar, neem geen koekjes meer mee naar de training (lieve boksers) maar fruit of liever nog groente, stop met sportdrankjes, water en thee voldoet prima voor en na het sporten, beperk je suiker gebruik tot 1 dag in de week (zonddag heet niet voor niets zo). Zo gauw suiker niet meer normaal is, dan stoppen we er vanzelf mee.
“Er was een tijd dat overal suiker in zat”! “Echt pap”? “Gadver”.
